lunes, 21 de junio de 2010

2. La vita è bella

El crío sueña con escribir. Él ha sido viejo ya, y se ha cansado de todo y ha renacido tres veces.

Pero a la tercera va la vencida, y ahora quiere empezar de cero. Sus manos no saben escribir. No como antes, como cuando era el primer viejo, o incluso el segundo. El tercero queda lejísimos, a un nivel que duda poder volver a alcanzar hasta dentro de muchos años.

Los hombres somos animales de costumbres. Aprendemos a caminar con las dos piernas, y aprendemos a que por los caminos se anda, por las montañas se escala y por los ríos se nada.

Y así nos perdemos muchos, muchísimos caminos difíciles, muchos montes y muchos ríos peligrosos. Lo que no se adapta a nuestros principios lo rechazamos de plano.

Un buen día, escuchando Buongiorno principessa, los principios cambian. Todo cambia, antes o después. Eso me habían dicho. Y al que antes amé y luego me dio asco, ahora le perdono. Y los que me han fallado ya no importan, porque no están frente a mí.

Ante mis ojos sólo el camino y un cielo enorme, abierto de lado a lado.

Y unas ganas increíbles de hacerle el amor a aquél que decida acompañarme.

8 comentarios:

Marc dijo...

Ja anava sent hora, coi!!

que sàpigues que ahir també et vaig llegir, però no vaig comentar ^_^

Una abraçada molt forta! Ens veiem el dia 30!!

Laura (Vega) dijo...

gran lección

Dinsmoor dijo...

¡Qué grande!
"Y al que antes amé y luego me dio asco, ahora le perdono". Genial eso, seguir adelante.
Un besooo!

kuroratsu dijo...

No et recomano ni a tu, ni a ningú venir a borges. Es més, el primer que dic normalment es: Borges, pobledemerdaquenovallapena.

Però be, si algun dia estàs tan malament com per passar-te per borges, ja me faràs un toc ;)

- -
Una altra cosa... treu el rosa, que em crema les retines -.-''
- -
I sobre l'entrada...
Que les den! :3

Unknown dijo...

Así es nos perdemos de muchas cosas!
or el miedo y temor a pensar que no podemos.

Un saludo ahh y yo fui quien te felicito por FAcebook :)

khepri dijo...

Que maravilla cuando nos desprendemos de los miedos que no nos pertenecen y fueron herencia genética, de las plantillas de temores que nos inculcan de niños.
por que nos deben decir a quien amar , si ese alguien puede ser tu mejor amigo , y de tu mismo sexo , el amor establecido no es amor , el que siente , el que se vive , ese si vale de verdad , claro cuando aprendes a perdonar a otros y mas a ti mismo .
Un beso.

NVBallesteros dijo...

Por los caminos se anda, por las montañas se escala y por los ríos se nada y la vida hay que comerse cada bocado, sin escuchar el que diran.....

Querido amigo te dejo besos

Ivan Brown dijo...

hace tiempo que no pasaba por aqui xD

Saludos y buenas bibras :D